زباحال سیدالشهدا علیه‌السلام در خروج از مدینه
ای شمع من بسوز كه پـروانه می رود زين آستان، صاحـب اين خانه می رود ای شـهـر ِجـدِّ اَمـجَـد و والا تـبـار من بنگر حسين چگونه از اين خانه می رود مادر به پای خيز و دعا كن به كاروان مـوسـای تو اگـر چه دلـيـرانـه می رود مــادر بـبــوس ديـدۀ گــريـان دخـتــرم نـازش بـكـن رقـيـه به ويـرانه می رود بنگر به اكبرم كه چه تـعـجـيـل می كند عباس را ببين كه چه مـردانـه می رود ای باغـبان دگر بنـشين در عـزای گل فصل خـزان رسـيده و پـروانه می رود |